1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Cegielnia H
W latach 1887/88 właściciel cegielni Hellwig rozpoczął budowę cegielni. W następnych latach zakupiono maszyny i wybudowano piec (piec pierścieniowy) oraz niezbędne budynki fabryczne. Potem cegielnia kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk. Wprowadzono nowoczesną technologię, silnik Diesla napędza mieszalnik i prasę. W 1957 r. na miejscu zbudowano stację transformatorową, a napęd był wówczas elektryczny. W domu była już elektryczność. Roczna produkcja cegielni wynosiła około 1,5 miliona cegieł. Aby osiągnąć ten cel, musieli tu pracować także pracownicy administracyjni z rady powiatu, licealiści i studenci. Choć surowce były dalekie od wyczerpania, w 1960 roku cegielnię zamknięto. Budynek mieszkalny nadal był użytkowany. W 1970 roku cały majątek został ogrodzony i wykorzystany jako „poligon obrony cywilnej” oraz „Robotnicze Grupy Bojowe”. Wielki komin zostaje wysadzony w powietrze i stworzono sztuczne ruiny do walk domowych.
