1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
VEB Zitza
Fabryka została zbudowana w 1889 roku. Głównym produktem jest mydło, ale od 1902 roku dodaje się kakao i słodycze pod kierownictwem nowego właściciela firmy Herrmanna Thieme. W 1907 roku firma została rozbudowana. W 1948 roku zakład został znacjonalizowany na rzecz VEB Zitza, a później podłączony do VEB Deutsches Hydrierwerk Rodleben. Asortyment został całkowicie przeorganizowany i tak produkty do pielęgnacji i tonizacji włosów oraz kosmetyki opuszczają bramy starej fabryki. W NRD „VEB Zitza” ma monopol na te artykuły. W 1988 roku obchodzono 40-lecie przedsiębiorstwa państwowego. Po zjednoczeniu fabryka jeszcze przez jakiś czas istniała jako zitza-cosmetics production and sales GmbH. Należał do hamburskiej firmy. Podjęto próbę przetrwania w gospodarce rynkowej dzięki nowym produktom, ale sukces nie powrócił do Weiße Elster. W 1996 roku zakład musiał zostać zamknięty. Po wielu latach pustostanów Mitteldeutsche Zeitung poinformował w 2007 r., że nieruchomość została sprzedana firmie ze Szwajcarii. Podobno jest projekt deweloperski na pracę i mieszkanie. Wiosną 2020 roku cały kompleks budynków stał jednak pusty. Dachy spadają. Nikt nie inwestował.
