1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Centrum Wywiadu Wsparcia Armii Radzieckiej
Na skraju dużego poligonu szukałem pozostałości filii wojskowego instytutu badawczego, w którym podobno testowano pierwszy niemiecki radar. Niczego takiego nie można było znaleźć. Na miejscu znajdują się pozostałości centrum łączności wsparcia GSSD (StNZ), w którym znajdował się również mały bunkier o powierzchni około 200 m², który był obsługiwany przez 132. brygadę łączności. Bunkier składa się z 5 pokoi i posiada 2 wejścia. Na terenie znajdują się inne budynki, zespół garaży, budynki socjalne, małe wiaty osłonięte na zapasowy agregat prądotwórczy, schron typu USB pełniący funkcję chłodni żywnościowej oraz trzy zbiorniki rozdzielcze (NUP). Jest też budynek sauny w stylu rosyjskiego domu z bali. Tylko zrujnowany dom oficerski wyglądał jak z lat 30. XX wieku. Pozostałe budynki pochodziły z lat 70-tych i 80-tych. Obiekt jest dobrze zamaskowany przez las w niewielkiej kotlinie. Wszystkie budynki na tym terenie zostały oczyszczone i wypatroszone lub splądrowane przez złodziei metali. Ciekawe było to, że rosyjskie malowidła na budynku były motywami najgorszego wroga klasowego. To figurki Myszki Miki! Po raz pierwszy zobaczyłem to w koszarach GSSD.
