1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Steinmühle i Nieplitzdamm w Treuenbrietzen
1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinna i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
W 1948 roku wybudowano celę i magazyn piętrowy. W 1960 r. młynarz Helmut Gericke wpadł w tryby młyna kamiennego i tam zginął. Wdowa po nim Elżbieta kontynuuje działalność. W 1973 roku młyn został wydzierżawiony firmie LPG. Kamienny młyn funkcjonował i był zamieszkany do końca lat 80-tych. Na początku lat 90. pojawił się inwestor, który chciał przekształcić młyn w czterogwiazdkowy hotel. Przyległe łąki powinny być wykorzystane jako pole golfowe. Ale ekolodzy uniemożliwili realizację projektu. Pole golfowe znajduje się obecnie w Seddin, a kamienny młyn w ruinie po pożarze w 1993 roku. Wejście na posesję jest jedynie odradzane, ponieważ zawaliły się dachy i podwieszane sufity. Natura odzyskuje własność. Oto kilka zdjęć z zimy 2022.
2. Zapora Nieplitz
Około 1500 r. koryto rzeki Nieplitz, która przepływała obok młyna kamiennego, zostało skierowane do specjalnie zbudowanej tamy około 500 metrów przed młynem. Zabieg ten miał na celu zwiększenie wysokości opadania wody, a tym samym poprawę siły napędowej młyna. Ponadto utworzono staw młyński, a wał ziemny obsadzono olchami, gdyż hodowane tam od 1535 roku pstrągi lubią przebywać w cieniu. Młynarz musiał utrzymywać tamę przez wiele stuleci. Do około 1950 roku stosowano system przekształceń lasów. Olchy posadzono w dwóch rzędach. Drzewa nigdy nie były większe niż to konieczne, aby rzeka była zacieniona. Jeśli rząd drzew rósł, po prostu go wycinano, a następny rząd mógł zapewniać cień. Nikt tego nie robił po 1950 roku. W XX wieku rozrywka przeszła w ręce gmin, spółdzielni, stowarzyszeń czy gmin. Oprócz olch rosły też buki, które z czasem zaczęły uszkadzać zaporę. Dziś wał porasta gęsty rząd dużych drzew, z których kilka padło ofiarą burzy Xavier w 2017 roku. Spowodowało to poważne uszkodzenie tamy, tak że Nieplitz w aakcja błyskawicznazostał skierowany przez Böllrichwiesen. Od tego czasu wymieniona tama wyschła. Hodowla pstrągów musiała zostać zamknięta, a kilkudziesięcioletnia tradycja gry w hokeja na lodzie przez Treuenbrietzener na Mühlenteich dobiegła końca.
W 2017 wędrowałem wyschniętym korytem rzeki. Na początku 2022 r. zabytkowa zapora została porośnięta wyciętymi drzewami, a koryto rzeki zarosło krzakami. Smutny widok. Jeśli ktoś z czytelników posiada historyczne zdjęcia zapory lub meczu hokejowego, może mi je przesłaćwysłać. Cieszę się, że mogę je tutaj opublikować.