1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
zakład naftowy
Fabryka olejów mineralnych została zbudowana przez Wintershall AG w latach 1936-1939. Produkowała paliwa syntetyczne i konwencjonalne z węgla brunatnego i ropy naftowej. Dwa tygodnie przed inwazją aliantów na Normandię w 1944 roku rozpoczęły się anglo-amerykańskie naloty na fabrykę ropy. 1000 ciężkich amerykańskich bombowców przeprowadziło skoncentrowane ataki na wszystkie rafinerie i zakłady paliwowe w niemieckiej strefie wpływów. Wszystkie systemy zostały wówczas znacznie, w większości całkowicie zniszczone. Syntezy i uwodorniania nie udało się później uruchomić, jedynie fabryka olejów smarowych kontynuowała produkcję w ograniczonym zakresie. Po wojnie fabryka została odbudowana, by w 1948 r. zostać ponownie rozebrana przez Rosjan w ramach reparacji. Następnie radziecka AG została przekształcona w VEB i wraz z kilkoma pozostałymi fabrykami rozwinęła się w największego producenta środków smarnych w NRD. Do najbardziej znanych produktów należały oleje silnikowe pod marką „Addinol”. Po zjednoczeniu Niemiec zakład został sprywatyzowany w 1994 r., rozebrany od 1996 r. i całkowicie zamknięty w 1998 r. Na terenach dawnej firmy o powierzchni 25 km² znajdują się znaczne obszary skażone, których eliminacja wciąż trwa. Dziś jako zaginione miejsca zachowała się tylko duża liczba czołgów i warsztat. Niektóre budynki gospodarcze są nadal w użyciu.
