1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Materiały wybuchowe Chemia Scheuno
Sprengchemie Scheuno była fabryką materiałów wybuchowych zbudowaną w 1938 roku na południowy wschód od miasta Forst (Łużyce). Służył do wyrobu amunicji z nitrogliceryny. Teren o powierzchni 550 hektarów znajduje się obecnie w Polsce i obejmuje około 400 budynków, 80 km dróg i 36 km torów. Pierwsza dostawa prochu miała miejsce w 1941 roku. W szczytowych okresach w fabryce pracowało na dwie zmiany od 1400 do 2000 robotników, w tym robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych. Pod koniec II wojny światowej obszar na wschód od Nysy Łużyckiej znalazł się pod polską administracją. Maszyny i urządzenia fabryki materiałów wybuchowych zostały rozebrane na reparacje i wywiezione do Związku Radzieckiego. Od 1959 teren przeszedł na własność polską, a zabudowania zostały wyburzone. W okresie od 1963 do 1989 część budynków była użytkowana przez polski rezerwat państwowy, w którym przechowywano m.in. cukier, sól i zboże.
Witryna była swobodnie dostępna od czasu upadku bloku wschodniego. Na terenie dawnej fabryki materiałów wybuchowych osiedliły się mniejsze firmy i ośrodek paintballowy. Ze względu na otwarty teren i fakt, że nadal można znaleźć wysoce wybuchowe materiały i materiały wybuchowe, zwłaszcza w podziemnych bunkrach, w ostatnim czasie zdarzały się również ofiary śmiertelne. Terenu nie należy zwiedzać bez przewodnika. Naszym przewodnikiem był Eberhard Detert vomVkraj i ludziez lasu. Od wielu lat bada historię i topografię tego miejsca. Jego przodkowie pochodzili zza Nysy. Miał też dobre kontakty z obywatelami polskimi w czasach NRD.
Zarezerwowałem wycieczkę wyłącznie z kilkoma przyjaciółmi. Spotkaliśmy Eberharda na parkingu i pojechaliśmy na rowerach do Polski. U filarów starego mostu na Nysie opowiedział nam wiele ciekawych szczegółów z historii miasta i zilustrował to starymi zdjęciami. Ciekawostką jest, że do końca lat 40. XX wieku po polskiej stronie miasta znajdowało się wiele budynków mieszkalnych, które rozebrano, a kamienie z których wykorzystano do odbudowy Warszawy. Kontynuowaliśmy przez małą wioskę do wejścia do chemicznych materiałów wybuchowych. Tutaj również Eberhard pokazał nam wiele zdjęć i oryginalnych dokumentów z fabryki, której rozmiary są ogromne. Wiele budynków i bunkrów jest nadal stosunkowo dobrze zachowanych. Witryna jest ogólnodostępna, ale ostrzegano nas, abyśmy wchodzili sami. Śmiertelne eksplozje miały miejsce z powodu pozostałości proszku. Poniżej kilka wrażeń:
Po południu pojechaliśmy rowerami dalej w miastoBrody (bramki).Tutaj odwiedziliśmy starąZamek hrabiego Brühla.Zamek i ogrody zostały zbudowane w XVIII wieku przez jego właściciela, saskiego premiera i cesarskiego hrabiego Heinricha von Brühla oraz przez wizyty królewskie od Augusta III. słynny. Obiekt został zaprojektowany jako odpowiednio reprezentacyjny przez saksońskiego budowniczego Johanna Christopha Knöffela. Do końca II wojny światowej Pförten było siedzibą hrabiów Brühl i było ściśle związane z miastem Forst w majątku Forst-Pförten. Po długiej historii upadku zamku, dziś jesteśmy świadkami pozytywnego postępu. W jednej części zamku znajduje się niewielka ekspozycja, a druga część jest wykorzystywana jako hotel i restauracja.
Zamek hrabiego Brühla w Pörten
