1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Basen do zabawy Basso
Basso został otwarty w 1993 roku jako pierwszy park wodny w nowych krajach związkowych. Koszty oszacowano wówczas na 36 mln marek. Po początkowo dużej liczbie odwiedzających z okolicznych miast, takich jak Lipsk i Wittenberga, popyt spadł, ponieważ budowano coraz więcej basenów do zabawy, na przykład w pobliskim Bad Düben. Pływałam tam wtedy z dziećmi. 26 września 2003 roku 2,5-milionowy gość został powitany przez ministra gospodarki Horsta Rehbergera. Pod koniec roku operator musiał ogłosić upadłość. Obiekt został całkowicie zamknięty w 2009 roku, od tego czasu jest zaniedbany i padł ofiarą złodziei metalu. Piwnica jest pod wodą, a okna są wybite. Przykro patrzeć na ruinę zaledwie 25 lat po otwarciu.
