1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Stara rzeźnia
Możesz zadzwonić bezpośrednio do rzeźni Halle, ponieważ jest to najbardziej znane zaginione miejsce w kraju. W ostatnich latach często dochodziło tu do pożarów, dlatego nie można było zwiedzać zabudowań gospodarczych ze względu na ryzyko zawalenia. Wszędzie pełno śmieci i zużytych opon. Byłem pod wrażeniem dużej sali z jej piękną konstrukcją, która mimo złego stanu nadal emanowała odrobiną chorobliwego uroku.
Pierwsza miejska rzeźnia i plac bydła z imponującym rynkiem i rzeźniami zostały zbudowane do 1893 roku. Powodem budowy był zakaz prywatnej ubojni i konieczność monitorowania higieny. Ponadto chciano ograniczyć zakłócenia w ruchu spowodowane przez spęd bydła. W latach 1932-1939 obszar ten został gruntownie rozbudowany. W czasach NRD działalność kontynuowano jako zakład ubojowo-przetwórczy VEB w Halle (Saale) w ramach kombinatu przemysłu mięsnego VEB powiatu Halle. Pracowało tu do 1000 osób. Pod koniec lat 70. w godzinach szczytu ubijano na zmianę ponad 1000 świń, 200 i 70 małych zwierząt. W 1993 roku rzeźnię ostatecznie trzeba było zamknąć.
