1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Bunkier rezerwowy centrum łączności ZSRR Naczelne Dowództwo Wünsdorf
Obiekt, położony w lesie na skraju poligonu, składa się z kilku niewielkich budynków, w których mieściła się jednostka ochrony bunkra dowodzenia. Częścią była również mała sauna z małym basenem. Bunkier był rezerwowym centrum nadawczym centrum informacyjnego „Ranet” w Wünsdorf i został zbudowany w latach 70. XX wieku. Bunkier składał się z 2 osłon łukowych AU-13. Pozostałości systemu wentylacyjnego są nadal widoczne. W przeciwnym razie Rosjanie zabrali ze sobą wszystko.
Większą część pokrycia łukowego wykorzystano na pomieszczenia nadajników oraz duży blok klimatyzacyjny do chłodzenia nadajników.Większość miejsca zajmuje blok klimatyzacyjny, który posiadał dwa rejestry chłodzące oraz zestaw dysz do nawilżania powietrza. Świeże powietrze było zasysane przez wieżę nawiewną na budynku. W małym przyległym pomieszczeniu znajdują się 2 fundamenty pod agregaty prawdopodobnie do chłodzenia. Pozostałą powierzchnię wykorzystano na większe sale nadawcze, w tej części budynku znajduje się również mała toaleta i 4 inne małe pomieszczenia. W największym pomieszczeniu transmisyjnym na końcu osłony łukowej znajduje się drugie wejście/wyjście z bębnem, nad nim kolejny wlot powietrza przez klapy, kontynuowany przez kolejną wieżę wentylacyjną na budynku.
