1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Lotnisko Reichsport R.
Na krótko przed igrzyskami olimpijskimi, 30 lipca 1936 r., nastąpiło oficjalne otwarcie Reichssportflughafen R. Produkcja w Bücker Flugzeugbau została przeniesiona z Berlina do Rangsdorf już w 1935 roku. Lotnisko było wykorzystywane do testowania i rozwoju wielu samolotów Bücker, a podczas drugiej wojny światowej do zaopatrywania Luftwaffe w technologię broni Bücker. Pobliskie jezioro Rangsdorfer See było również lotniskiem wodnym i posiadało zaplecze przeładunkowe. W tym czasie w Rangsdorfie latało wielu wielkich pionierów lotnictwa i pilotów sportowych. Obejmuje to Elly Beinhorn i jej męża Bernda Rosemeyera. Heinz Rühmann od czasu do czasu zaczynał stąd loty, a Beate Uhse uczyła się latać na lotnisku R.. Była pilotem w zakładach lotniczych Bücker i pilotem transferowym. Zimą 1939/40 R. przejął funkcję berlińskiego lotniska Tempelhof. W czasie II wojny światowej lotnisko zostało przekształcone w bazę lotniczą, w której stacjonowały jednostki Luftwaffe. 20 lipca 1944 roku o godzinie 7 rano Claus Schenk Graf von Stauffenberg i jego adiutant Werner von Haeften wystartowali stąd He 111 do kwatery głównej Wolfsschanze niedaleko Rastenburga w Prusach Wschodnich, gdzie dokonali zamachu z 20 lipca 1944 roku. Około godziny 15.45 wrócił do bazy lotniczej R.. 22 kwietnia 1945 roku lotnisko i zakłady Bückera zostały zajęte przez Armię Czerwoną, a następnie do 1946 roku okupowane przez różne jednostki pilotów myśliwskich Sił Powietrznych ZSRR. Trzy hangary zostały rozebrane i wywiezione do Związku Radzieckiego. Miejsce to było następnie wykorzystywane przez jednostki 16. Od 1956 r. stacjonował tu także pułk łączności. Od czasu wycofania wymieniona witryna rozpada się. W 2019 roku działka została sprzedana inwestorowi, który chce tu wybudować 700 mieszkań.
