1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
.jpg)
Koszary pionierów NVA
W połowie lat 30-tych w idyllicznym lesie bukowym na wrzosowisku rozpoczęto tajną budowę BUCHE. Kolejna ważna fabryka materiałów wybuchowych dla przemysłu zbrojeniowego III Rzeszy miała powstać na obszarze ok. 440 hektarów. Całkowity koszt wyniósł ok. 44 mln marek niemieckich i już w 1937 roku Deutsche Sprengstoffchemie GmbH rozpoczęła produkcję materiałów wybuchowych. Rozlewnie granatów i pocisków uruchomiono w październiku 1940 i sierpniu 1941 na obszarze 50 ha. z pracami. Całkowita produkcja od 1937 do 1945 roku wyniosła około 37 500 ton prochu.
W skład fabryki materiałów wybuchowych wchodziły również elektrownie I i II, poligon do badania właściwości prochu, poligon do badania amunicji oraz obóz „Heide”. Mieściło się tu około 1400 pracowników fabryki materiałów wybuchowych (97,5% robotników wschodnich, z czego 77% stanowiły kobiety). Obóz był strzeżony przez ochronę fabryczną i otoczony drutem kolczastym. W latach 1945-1947 fabryka zbrojeniowa została wysadzona w powietrze na mocy odpowiednich postanowień Umowy Poczdamskiej. W 1956 roku majątek został przejęty przez NVA, który do 1960 roku wybudował nowe koszary. Stacjonował tu pionierski warsztat i obóz MB III. Teren był stale powiększany. W 1976 roku utworzono pionierski poligon. Na miejscu znajdowały się również dwa składy amunicji zabezpieczone HSA, które są ponownie wykorzystywane do dziś. Po 1990 roku Bundeswehra zarządzała tym miejscem jeszcze przez kilka lat. Budynki są opuszczone od końca lat 90.
