1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Okręgowa szkoła partyjna SED
Stan surowy gmachu powstał w latach 1938-1942. Planowany był jako budynek szkolny, jednak ze względu na II wojnę światową projekt budowlany nie został początkowo ukończony. Dopiero w latach 1951-1955 dom rozbudowano, by stać się szkołą partyjną SED. W latach 70-tych nastąpiła znaczna rozbudowa o wiele sal wykładowych i 10-kondygnacyjny budynek mieszkalny. W 1990 został ponownie wykorzystany przez miasto i sprzedany w 2002 roku. Od tego czasu ogromny teren stoi pusty. Wnętrze robi bardzo zgniłe wrażenie. Wszystko, co przydatne, zostało wyrzucone. Okna są wybite lub zabezpieczone drewnianymi panelami. Ciekawa była stara dyskoteka SED dla przyszłych kadr partyjnych w podziemiach starego budynku.
Okręgowa szkoła partyjna (BPS) Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED) miała za zadanie ideologiczne szkolenie młodszej kadry SED na potencjalnych przywódców partii i aparatu państwowego NRD. Po szkole partyjnej „Karla Marksa” w Berlinie była drugą co do wielkości szkołą kadrową w partii. W całej NRD istniało 15 okręgowych szkół partyjnych. Okręgowa szkoła partyjna SED oferowała szkolenie polityczne i techniczne na stanowiska kierownicze. Bez uczęszczania do takiej instytucji niemożliwe było zajmowanie kierowniczej pozycji w państwie lub partii. Okręgowe szkoły partyjne były więc ważnym rezerwuarem rekrutacyjnym dla czołowych kadr. Dostarczali kadr do budowy aparatu partyjnego i państwowego, a ich absolwenci automatycznie stawali się nomenklaturowymi kadrami SED. Kursy trwały do roku.
