1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Panzerfaustwerk
Lipska firma Hasag Hugo Schneider AG rozpoczęła tu swoją działalność w 1938 roku wraz z utworzeniem zakładu produkcji różnego rodzaju amunicji. Na zlecenie OKH utworzono również trzy strzelnice do testowania produkowanej amunicji. Do 1944 roku fabryka była stale rozbudowywana i rozbudowywana. Ostatecznie obejmował obszar 390 hektarów. Jako twórca i producent broni przeciwpancernej „Panzerfaust”, Hasag otrzymał od Alberta Speera specjalne uprawnienia do „uruchamiania Panzerfausta”. 19 lipca 1944 r. z obozu koncentracyjnego Ravensbrück deportowano 998 kobiet, głównie Sinti i Romek. 14 sierpnia 1944 r. z obozu koncentracyjnego Buchenwald przybyło 1387 Żydów. Prawie wszyscy z tych mężczyzn byli wcześniej wykorzystywani w obozie pracy i zagłady Hasag Skarżysko-Kamienna w Generalnym Gubernatorstwie. W następnym okresie liczba więźniów stale rosła. Warunki życia i pracy były brutalne, warunki higieniczne katastrofalne. Aby sprostać żądanej przez Hasaga liczbie 1 miliona „Panzerfaustów” miesięcznie, więźniowie pracowali w morderczym systemie akordowym. Cywilni mistrzowie Hasag otrzymywali premie za każdy standardowy wzrost. 12 października 1944 r. ogromny wybuch zniszczył całą fabrykę. Według meldunku zmian z obozu koncentracyjnego Buchenwald zginęło 96 więźniów żydowskich. Liczba więźniów rannych lub zabitych w wyniku eksplozji będzie prawdopodobnie znacznie wyższa. Nie było jasne, czy eksplozja była spowodowana sabotażem, wypadkiem, czy nalotem aliantów. Wiele wskazywało na sabotaż. Żądając nowych kontyngentów jeńców i zwiększając liczebność komanda SS, Hasag wymusił odbudowę zakładów produkcyjnych w bardzo krótkim czasie. Produkcję w namiotach wznowiono już po 3 dniach.7 kwietnia 1945 roku z fabryki wyjechały dwa transporty do obozu koncentracyjnego Theresienstadt.
Wielu więźniów straciło życie w marszach śmierci. 21 kwietnia 1945 r. Armia Czerwona wyzwoliła około 130 ocalałych mężczyzn i kobiet. Udokumentowano 217 nazwisk więźniów zabitych w fabryce, dokładne określenie znacznie większej liczby ofiar prawdopodobnie nie będzie już możliwe. Dziś w tym miejscu znajduje się pomnik upamiętniający ofiary. W lesie można jeszcze zobaczyć pozostałości po wybuchu fabryki prochu. Ponownie wykorzystano budynki kulturalne i administracyjne.
