1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Nowy obóz
Gdy pojemność pierwszego obozu (starego obozu) przestała wystarczać, pod koniec XIX wieku utworzono „nowy obóz”. Budowę obiektów rozpoczęto w 1889 roku w postaci powszechnych wówczas budynków murowanych, z których część stoi do dziś. Kompleks obejmował szpital wojskowy i amagazyn prowiantu.
Obóz wojskowy służył przede wszystkim do zakwaterowania ćwiczących tu oddziałów gościnnych. W nowym obozie tymczasowo stacjonowały również szkoły i inne służby wojskowe. Pod koniec lat 30. XX w. obóz składał się z pięciu budynków administracyjnych, gospodarczych i socjalnych, budynku szkolenia oficerów, czterech budynków usługowych itp. Dodatkowe budynki użytkowe mieściły zbrojownię, prochownię, warsztat krawiecki i cztery kuźnie. 15 szop na narzędzia i broń, szopa na strzykawki, 27 baraków ze stajniami dla koni i tunel czołgów stanowiły taką samą część, jak transformatorownia, wieża ciśnień i basen.
Od lipca 1933 r. do września 1939 r. część terenu była wykorzystywana przez obóz społeczny „Hanns Kerll” dla aplikantów adwokackich. W tym czasie około 20 000 aplikantów płci męskiej – najpierw wszyscy Prusacy, a potem wszyscy Niemcy – musiało odbyć część służby przygotowawczej w tym byłym obozie Reichswehry, który dziś cieszy się wśród prawników okrytą mitem reputacją. Przyszli prokuratorzy, sędziowie i prawnicy w społeczności powinni być ćwiczeni zarówno pod względem sportowym, jak i ideologicznym. Szkolenie prawnicze, zwłaszcza w zakresie nowego ustawodawstwa nazistowskiego, przyszło później. Obozy szkoleniowe dla poszczególnych grup zawodowych były w okresie nazistowskim powszechnym narzędziem indoktrynacji, dyscyplinowania i selekcji, które jednocześnie miało pretensje integracyjne, związane z tzw. wspólnotą narodową. Przyszli prokuratorzy i sędziowie byli nasycani antyintelektualnymi, antyindywidualnymi i antyburżuazyjnymi elementami życia obozowego oraz indoktrynowani w sensie narodowosocjalistycznym.W 1939 r. majątek przejął Wehrmacht. Został przekształcony w szpital. Dziś nie ma już zabudowań obozu wspólnotowego.
W latach 1945-1992 stacjonowały tu różne jednostki GSSD, w tym brygada rakietowa. Dobudowywano je w postaci garaży i warsztatów. Budynki zostały częściowo rozebrane w 2010 i 2021 roku.
Uwagę zwracają pozostałe koszary z czasów imperialnych:
Zwei historische Bilder aus Referendarschule von 1935 für die künftigen Richter und Staatsanwälte die Besuch vom preußischen Innenminister Hanns Kerrl bekamen:
Dawne stajnie zostały przekształcone w warsztaty samochodowe. Koryta dla koni do jedzenia są nadal dobrze widoczne:
W okresie okupacji sowieckiej wybudowano dużą liczbę hal samochodowych, warsztatów oraz wagę samochodową. Interesujące są wschodnioniemieckie znaki drogowe namalowane na ścianie hali szkoły jazdy:
Ten „idylliczny” staw wygląda bardzo rosyjsko:
