1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Wymiana komunikatów lotniczych 72 Treuenbrietzen
Relacja z gazety „Streiter” z 26 listopada 1940 r.:„Towarzysze z ośrodka szkoleniowego wywiadu lotniczego i zakładowych klubów sportowych (BSG) fabryk wyrobów metalowych prowadzą zawody strzeleckie z karabinów małokalibrowych i wojskowych w Schützenhaus. Fritz Kamrad (Werk S) i Hellmuth Walter (Werk A) pokazał najlepsze indywidualne występy. Najlepszym strzelcem indywidualnym z karabinu wojskowego jest Kurt Collberg z zakładu S. podziękował naczelnikowi sportu zakładowego Otto Scheunertowi za dobrą współpracę między wiadomościami lotniczymi a firmowymi społecznościami sportowymi przy realizacji strzelania”.
Ze względu na techniczne znaczenie biura przekaźnikowego Reichspost przy Berliner Straße 8 (alias Amt 12), przez które przebiegały ważne łącza telefoniczne i które służyło jako podstawowy węzeł sieci, wojsko i siły powietrzne również zbudowanie centrali telefonicznej w Treuenbrietzen. Od 1938 r. na leśnym wzgórzu naprzeciw osady Lipsk budowano lotniczą centralę depesz 72. Dojazd do niego nowo powstałą drogą betonową od strony B 2. Oddano go do użytku w kwietniu 1939 roku. funkcjonował budynek mieszkalny pełniący funkcję budynku usługowego, został zamaskowany. W pobliskim lesie wybudowano również 4 baraki mieszkalne dla pomocników lotnictwa. Generator zapewniał niezależne zasilanie w przypadku awarii zasilania. Zadaniem tej jednostki było odbieranie zaszyfrowanych wiadomości z różnych centrów kontroli floty powietrznej i przekazywanie ich do Naczelnego Dowództwa Luftwaffe w Poczdamie-Eiche. I odwrotnie, zaszyfrowane rozkazy z naczelnego dowództwa były przekazywane do odpowiednich jednostek uzbrojenia Luftwaffe w Rzeszy. Kolejnym zadaniem było przełączenie normalnych rozmów telefonicznych na wszystkie sektory frontu.
Po wojnie zakład został wysadzony w powietrze. Mimo ogromnego braku mieszkań i próśb komunistycznego burmistrza wysadzono w powietrze również zabudowania mieszkalne. Niestety nie zachowały się żadne historyczne zdjęcia obiektu.
Do 1957 r. w kwaterach pomocników Luftwaffe w bardzo złych warunkach przebywało 25 rodzin uchodźców ze Śląska i Prus Wschodnich. W 1958 roku dwa baraki zostały przeniesione do VEB Meßgerätewerk (GRW), która wykorzystywała budynek do spawania i transportu. , który następnie w 1967 dem IFA-Vertrieb Magdeburg do przechowywania motocykli. W 1991 roku fabryka sprzętu kupiła dwa baraki od Treuhandanstalt. Wszystkie cztery baraki są do dziś wykorzystywane jako budynki produkcyjne lub magazynowe i znajdują się na terenie firmy Mettec Group.
