1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Szpital Stasi
W 1980 r. w Berlinie Wschodnim, w bezpośrednim sąsiedztwie szpitala rządowego, otwarto klinikę Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (MfS). Leczono tu pracowników Bezpieczeństwa Państwowego i ich krewnych z wyższych szczebli, a także zasłużonych byłych członków SB. Obiekt był uniwersalnie wyposażony i liczył prawie 300 łóżek. Opiekę nad pacjentami sprawowało łącznie 650 pracowników. Tylko dla tego szpitala dostępnych było dziesięć ambulansów. Klinika MfS w Berlinie była największą „legendarną” placówką medyczną Bezpieczeństwa Państwowego. Oficjalnie był to szpital Rady Ministrów NRD. Była to „legenda” często używana przez SB, co nawet nie było błędne, skoro MfS formalnie podlegał Radzie Ministrów.
Dom został zabezpieczony z wielkim trudem, a personel został zatrudniony dopiero po dokładnym zbadaniu. Po zjednoczeniu spotkał go ten sam los, co szpital rządowy. Należała do Kliniki Buch. W 2001 r. Senat Berlina sprzedał deficytową klinikę Buch wraz ze szpitalem Stasi firmie „Helios Kliniken”, która podjęła się budowy nowoczesnych budynków kliniki. Zostały one ukończone w 2007 roku. Od tego czasu szpital stoi pusty. Obecnie planuje się wyburzenie budynku i sąsiedniego szpitala government i wybudowanie tu 3000 mieszkań. Stan konstrukcyjny nie jest tak zły jak w szpitalu rządowym.