1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Bunkier matka-dziecko na Kreuzbergu
Nieopodal Moritzplatz, pośrodku chodnika, znajduje się wejście do bunkra matka-dziecko z czasów II wojny światowej. Został zbudowany w 1942 roku w ślepym tunelu metra. W latach dwudziestych XX wieku miała ona prowadzić od stacji metra Heinrich-Heine-Straße przez Dresdner Straße przez Oranienplatz do kanału Luisenstadt. Kiedy ukończono stan surowy tunelu prowadzącego do Oranienplatz, budowa została wstrzymana przez miasto Berlin. Priorytetowo potraktowano inne trasy.
Wejście odbywa się w ramach zwiedzania z przewodnikiem „Berlińskich podziemi”. Dostęp był możliwy tylko w gumowych butach. Obiekt był zarezerwowany dla pracujących kobiet z dziećmi w Berlinie, które miały przetrwać noce bombardowań, by następnego dnia móc znowu pracować w wojennych fabrykach. Oprócz oryginalnych napisów ciekawy był nagły koniec ścieżki. Był tu mur: dawna strefa graniczna między Berlinem Wschodnim i Zachodnim. W pierwszych dniach po wybudowaniu muru w 1961 r. ludzie uciekali stąd, zanim straż graniczna NRD odkryła drogę ucieczki, by go zamurować.Jest to ostatni podziemny fragment muru berlińskiego.
Wycieczka odbyła się w 2012 roku. Wkrótce potem obiekt został zamknięty i od tego czasu nie jest dostępny.
