1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Hangary firmy Karlshorst
Rok 1909 rozpoczął się w miejscu pierwszego na świecie obrotowego hangaru dla sterowców. Miał 135 m długości, 25 m wysokości i 25 m szerokości. W zależności od warunków wietrznych halę można było ustawić w taki sposób, aby przylatujące i odlatujące sterowce nie były uszkadzane przez podmuchy wiatru. Bo to był właśnie problem ze sterowcami zaprojektowanymi kiedyś przez Ferdinanda Grafa von Zeppelina. Jego korpus wykonano z aluminium, które wyginało się przy najmniejszym zderzeniu. Sterowce budowane przez Siemens-Schuckert-Werke były jednak wykonane z gumy. W 1911 roku pierwszy egzemplarz wyruszył w podróż po dachach Karlshorst. Ponieważ jednak eksploatacja sterowców była na dłuższą metę zbyt skomplikowana dla członków wojska, projekt przerwano w 1912 roku. Od jesieni 1917 r. montowano tam samoloty w nowo wybudowanych, nowoczesnych 6-cio wiórowych halach betonowych i szkolono żołnierzy w zakresie fotografii lotniczej. Projekt przerwano pod koniec I wojny światowej. Kontynuację działań prowadziła policja bezpieczeństwa. Ponadto w Karlshorst utworzono szwadron dla Straży Granicznej Wschodniej. Dysponując dziewięcioma samolotami, byli piloci wojskowi wykonywali teraz swoją pracę dla policji – aż do całkowitego wstrzymania operacji lotniczych na mocy traktatu wersalskiego. Po zaledwie czterech latach operacji lotniczych hale były następnie wykorzystywane przez najemców komercyjnych. Po drugiej wojnie światowej znaczna część Karlshorst stała się terenem wojskowym dla Armii Radzieckiej i tylko częściowo dostępnym dla obywateli NRD, m.in. administracji KGB. Nie jest jasne, co stało się z 6 Flieger-Hallen między 1945 a początkiem lat 90., ale w sąsiednich koszarach mieścił się również oddział VEB Spezialhochbau, firmy budowlanej zajmującej się budową obiektów wojskowych. Wymienione hangary lotnicze wkrótce zostaną przekształcone w mieszkania na terenie rozwojowym „Gartenstadt Karlshorst”, pozostałe budynki na tym terenie zostały już lub zostaną rozebrane. Witryna jest niedostępna.