1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Bahnbetriebswerk Berlin Pankow
Zajezdnia kolejowa Pankow-Heinersdorf została zbudowana w 1904 roku. W tym czasie Heinersdorf był jeszcze samodzielną gminą wiejską na północy Berlina. Na miejscu znajdują się dwie lokomotywownie, z których każda jest połączona z dużą obrotnicą. W przeciwieństwie do szop pierścieniowych, szopy okrągłej nie można było powiększyć. Ale w miarę jak lokomotywy stawały się coraz dłuższe, koniec okrągłych domów był zapieczętowany. Lokomotywownia w Pankow-Heinersdorf jest więc ostatnią tego typu lokomotywownią, która z zamontowaną obrotnicą mogłaby obsłużyć nawet 24 różne tory.
Zajezdnię kolejową z wieżą ciśnień i parowozownią zamknięto dopiero pod koniec lat 90.
Kiedy odwiedziłem to miejsce kilka lat temu, wciąż było otwarte dla publiczności. Duża parowozownia robi wrażenie. Dach był już wtedy poważnie uszkodzony. Interesująca architektonicznie jest też dawna szkoła zawodowa. Jest to budynek z lat 60., a jego konstrukcja nawiązuje do architektury Bauhausu z lat 20. XX wieku.
Dziś mówi się, że miejsce to jest ogrodzone i zamieszkane przez podejrzane postacie. Inwestor i dzielnica od lat spierają się o przyszłe wykorzystanie.
