Krajowy zakład dla obłąkanych w Brandenburgii

​Państwowy Zakład dla Obłąkanych T. został zbudowany w latach 1905-1908 jako sanatorium i dom opieki i wraz ze szpitalem oferował miejsca dla 1050 pacjentów. Ponadto na miejscu działała instytucja emerytów i rencistów dla kolejnych 150 osób. Znajdowały się tam również budynki administracyjne i kuchenne, dom maszyn z warsztatami, dziedziniec rolniczy oraz rozległe ogrody. Wraz z T. po raz pierwszy zbudowano zakład, z którego pacjenci uznani za śmiertelnie chorych nie byli już deportowani do aresztów, ale pozostawali na miejscu. W czasie I wojny światowej leczono tu rannych. Na miejscu szpitala rezerwowego zbudowano również komin o wysokości około 50 metrów z platformą widokową oraz kaplicę cmentarną w 1917 roku.

Placówkę zamknięto w 1923 roku z powodu kryzysu gospodarczego. Rok później placówka została ponownie otwarta i przez siedem lat funkcjonowała jako sanatorium. Późniejsze miasto w obrębie miasta zostało uzupełnione o rzeźnię, salę bankietową, elektrownię wodną, ośrodek ogrodniczy, cmentarz i ponad dwa tuziny „domów ewidencyjnych i obserwacyjnych”. W czasach narodowosocjalistycznych umieszczano tu osoby niepełnosprawne umysłowo i fizycznie w ramach eutanazji, które następnie wywożono do ośrodków zagłady „Akcji T4” – termin, który rozpowszechnił się po 1945 r. dla systematycznego mordowania ponad 70 tys. osób upośledzonych umysłowo i fizycznie – zostało zamordowanych. Na budynkach zakładu widniały poniżające opisy, takie jak „Dom dla kobiet uzależnionych od destrukcji”, „Dom dla niespokojnych pacjentów” czy „Dom dla głupich pacjentów”. Klinika podlegała centrum zagłady w Bernburgu. Oprócz instytucji specjalnie dla pracowników utworzono dzielnicę „Wärterdorf”.

Po II wojnie światowej Armia Radziecka w latach 1945-1994 wkroczyła na większość terenu przychodni państwowej i prowadziła szpital wojskowy. Klinika była częścią szpitala garnizonowego w Wünsdorf. Od czasu wycofania się budynki popadają w ruinę. Większość domów nie jest dostępna. Ze względu na liczne podpalenia dostęp jest również niebezpieczny.

W czasach NRD w innej części obiektu znajdował się oddział psychiatrii i neurologii, który w 1975 r. dysponował 600 łóżkami gotowymi do opieki nad pacjentami z powiatów Poczdam, Frankfurt nad Odrą i Cottbus. W 1991 roku szpital został przejęty przez państwo.  W 2006 roku klinika została sprzedana Grupie Asklepios.

​

Nawet dzisiaj kompleks emanuje upiornym urokiem. Wiele zakratowanych pomieszczeń i budynków nadal świadczy o dawnej funkcji zakładu karnego dla psychicznie chorych. Dowcipnisi zwiększyli współczynnik przerażenia w niektórych pokojach z instalacjami. Jeśli tam wejdziesz, nie próbuj wspinać się na wieżę, ponieważ jest to naprawdę niebezpieczne. W przeciwnym razie wiele budynków jest już dość zniszczonych i częściowo grozi zawaleniem.

Aktualizacja 2022: Teren jest teraz ogrodzony, monitorowany i patrolowany przez ochroniarza.