1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Sanatorium Korpusu Gwardii
W 1902 roku otwarto dom rekonwalescencji dla Korpusu Gwardii Berlińskiej z 500 miejscami. Rządowy kierownik budowy kazał wybudować piękny budynek w stylu sanatorium, a także zlecił dyrektorowi ogrodu dworskiego zespołu pałacowego Sanssoucie zaprojektowanie parku. W czasie I wojny światowej dom służył jako szpital wojskowy. W 1922 roku policja z komendy policji w Berlinie wprowadziła się i wykorzystała odludne tereny jako ośrodek szkoleniowy. Od 1939 do 1945 był używany przez Wehrmacht, ponownie jako szpital wojskowy. Jednak hitlerowcy natychmiast zamienili piwnice na schrony przeciwlotnicze i ukryli na tych terenach tajną eskadrę „ARMADA”. W tym czasie w parku zbudowano również bunkier. Od 1946 do 1966 służył jako ośrodek szkoleniowy niemieckiej policji ludowej. W 1967 roku został włączony do Berlińskiego Uniwersytetu Policji Ludowej. W 1990 roku instytut został rozwiązany. Do 1996 r. seminarium kontynuowała szkoła administracji federalnej. Teren jest własnością prywatną i nie jest używany od 2001 roku, wszystkie budynki są puste i zagrożone rozkładem. Zabytkowy budynek główny jest strzeżony i niedostępny.
