1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Wielki Dom Kultury
Dom kultury został podarowany przez Związek Radziecki robotnikom chemicznym. Podobno sowieccy oficerowie w okręgu Halle postanowili wybudować ośrodek kultury dla 20 000 pracowników zakładów chemicznych. Zaprojektowany pod sowieckim kierownictwem architektów firmy Hauser i Reinhardt reprezentacyjny budynek o imponujących wymiarach został wzniesiony w stylu tzw. Oparta na klasycznych wzorach budowla charakteryzuje się przejrzystą bryłą i kubicznymi kształtami. W latach po otwarciu centrum kultury zostało rozbudowane o dodatkowe budynki gospodarcze, w tym restaurację na 200 osób oraz dodatkowe sale wielofunkcyjne. W 1958 roku budynek miał ponad 100 sal na różne festiwale i zajęcia rekreacyjne. Do budynku należała sala teatralna na ponad 750 miejsc oraz sala koncertowa na 250 miejsc. Technika sceniczna była jednym z najnowocześniejszych systemów w NRD. Artyści krajowi i międzynarodowi, tacy jak Berliner Ensemble, gościli w Kulturhaus. Istniały też niezliczone kręgi, w tym także komponujących i piszących. Po zamknięciu w 1998 roku opracowano różne plany wykorzystania budynku, z których żaden nie został zrealizowany, więc niszczenie budynku trwa. Mimo przeprowadzonego już rozbiórki, budynek ze względu na swoją architekturę nadal jest miejscem straconym, które warto odwiedzić.
