1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Opuszczone krematorium
Krematorium, oddane do użytku w 1910 r., zostało zbudowane prawie w całości nad ziemią ze względu na panujące problemy z wodami gruntowymi i funkcjonowało do lat 90. XX wieku. Według kilku źródeł skremowano tu do 100 000 zmarłych. Za krematorium znajdował się cmentarz urnowy. W latach 30. ze względu na rosnącą liczbę kremacji konieczna była rozbudowa budynku, wydajniejsza technologia spalania, zaplecze magazynowe i miejsce dla większej liczby pracowników. Tylne przedłużenie zostało stworzone dla biura, windy i magazynu, a otwarte kolumnady zostały zamurowane, aby stworzyć dodatkową przestrzeń chłodzącą. Lód do chłodzenia zwłok wytwarzano w piwnicy za pomocą wytwornic lodu, a także sprzedawano osobom trzecim.
W latach 80. po raz pierwszy zamknięto salę żałobną i zdemontowano ciśnieniowy system tonięcia wodnego. Nadal istnieje młyn do popiołu i podłoga technologiczna z wózkiem wsuwanym na systemie szyn kołowrotu, który umożliwił dostęp do pieców pokładowych w kształcie litery Y. Palniki zostały zdemontowane po wyłączeniu, podobnie jak stół trumienny. Ogólny stan krematorium, które jest obiektem zabytkowym, jest obecnie bardzo zły. Podczas gdy w sali żałobnej szaleją wandale i łowcy złomu, a pogoda dokonywała reszty, na niższych piętrach można znaleźć graffiti, bazgroły i zniszczenia spowodowane ogniem. Karetka podająca była już kilkakrotnie podnoszona z torów. Ślady szamotu, a także plastikowe i ceramiczne urny można znaleźć rozrzucone po podłogach. Nic nie wydaje się być święte dla destrukcji niektórych - nawet dawne krematorium.
