1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Ruiny zamku dworskiego
Po kilku zmianach właścicieli, w 1888 roku majątek przeszedł w ręce rodu Auenmüllerów, którzy w tym samym roku zlecili wybudowanie w bezpośrednim sąsiedztwie dworu neogotyckiego zamku wraz z towarzyszącym mu parkiem angielskim. Ostatnim właścicielem zamku i dworu był w 1938 roku Conrad von Auenmüller. W 1941 roku został sprzedany spółce akcyjnej Sächsische Werke i służył jako mieszkanie dla dyrektorów fabryk i ich rodzin. W trakcie reformy rolnej w sowieckiej strefie okupacyjnej od 1945 r. dwór został wywłaszczony. Zamek natomiast pozostawał w posiadaniu ASW lub jego następcy VEB, który kontynuował wydobywanie i rafinację węgla brunatnego. Zamek służył jako dom dla przesiedleńców. Potem prawdopodobnie jako szkoła zawodowa kombinatu węglowego. Został kupiony na przełomie tysiącleci przez byłego republikańskiego „koordynatora NRD”, międzynarodowego handlarza bronią, właściciela nieruchomości, wykonawcę i weterana wojskowej grupy sportowej Reinharda Rade, i od tamtej pory niszczeje. Dziś to już tylko ruina.
