​W maju 1937 r. budynek zaprojektowany przez architekta Kurta Elstera oddano do użytku jako „dom koleżeński”. Na ceremonii otwarcia byli obecni nawet „wysoko postawieni” narodowi socjaliści z Berlina. Obiekt przetrwał wojnę bez szwanku i był następnie wykorzystywany jako obiekt kulturalny i polityczny. 23 marca 1946 r. komuniści i socjaldemokraci założyli tu SED. W czasach NRD budynek był ośrodkiem kulturalnym dużego, państwowego przedsiębiorstwa. Był używany do imprez tanecznych, szkoleń, fizjoterapii, lekarza zakładowego, biblioteki, magazynu itp. W latach 90. zainstalowano dużą dyskotekę, która następnie kilkakrotnie zmieniała operatora. Po podpaleniu w 2001 roku budynek zamknięto. Dziś budynek, który spłonął na górnym piętrze, czyli hol główny, jest w dużej mierze zniszczony i stał się dla miasta koszmarem. Jest własnością Ukraińca, którego nie można odnaleźć. Dlatego nie można go tak po prostu zburzyć, a miasto musi podjąć szeroko zakrojone działania, aby go zabezpieczyć.