1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Szkoła pilotów myśliwców W.
W 1935 r. Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy przejęło teren dzisiejszego lotniska na wschód od Berlina i utworzyło ośrodek szkoleniowy Luftwaffe. Po rozbudowie o kolejne obiekty garnizon Wehrmachtu został oficjalnie zainaugurowany w 1937 roku i przekazany Szkole Pilotów Myśliwskich im. W. W 1940 roku jednostka została przemianowana na Fighter Pilot School 1, zanim pod koniec 1942 roku została przemianowana na Jagdgeschwader 101 i przeniesiona na południe Francji 1 kwietnia 1943 roku po zakończeniu działalności szkoły. W ramach przygotowań do kampanii polskiej część 26 Dywizjonu Bojowego (KG) została przeniesiona do W. w sierpniu 1939 r., a część KG 27 wykorzystywała to miejsce również na początku września 1939 r. jako miejsce startu bombardowań.
Od 1943 r. do W. przeniesiono także 5 eskadrę nocnych myśliwców, później dodano różne grupy myśliwsko-bojowe, które wykonywały misje przeciwko wojskom sowieckim nad Odrą, zwłaszcza na początku 1945 r. W listopadzie i październiku 1943 r. przeprowadzono na miejscu próby z radarem FuG 200 przez przeciwokrętowy dywizjon bojowy. W kwietniu 1945 r. jednostki Armii Czerwonej zajęły lotnisko po ucieczce pozostałych jednostek naziemnych. Następnie stacjonowała 241. Dywizja Bombowa, wyposażona w samoloty Pe-2, która w ostatnich dniach wojny nadal wykonywała misje przeciwko celom w Berlinie i na wschód od Berlina oraz w rejonie Beeskow.
Po II wojnie światowej z lotniska nadal korzystała 16. Armia Powietrzna GSSD. Od 1947 r. stacjonowały bombowce frontowe Pe-2 z 24., 779. i 985. Pułku Bombowego (BAP). W 1949 roku dodano szwadron dowództwa sztabu 20 Armii Gwardii, w skład którego weszły powołane 1 maja tegoż roku 41. Samodzielne Dywizjon Lotnictwa Mieszanego. Został przeniesiony do Oranienburga w 1968 r., ale wrócił do W. w 1990 r. jako 41. Samodzielny Dywizjon Śmigłowcowy (OWE) i pozostał tutaj do wycofania się wojsk radzieckich w 1993 r. Od wycofania się wojsk radzieckich miejsce to było używane przez dwa lotnictwo cywilne kluby. Wiele budynków jest również wykorzystywanych do celów mieszkalnych i komercyjnych. Oto kilka zdjęć pustych (zaginionych) budynków:
