1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Centrum kontroli myśliwców i stanowisko dowodzenia 1. Korpusu Myśliwskiego Luftwaffe w Treuenbrietzen
Pod koniec 1941 roku w pobliżu terenu szpitala Treuenbrietzen utworzono biuro Luftwaffe służące obronie narodowej. Nazywała się „Centralna ocena walki dla rozpoznania radiowego” (ZAF). ZAF zyskał szczególne znaczenie w kierowaniu jednostkami myśliwskimi iw środkach zagłuszających radio w obronie Rzeszy. Ponadto dysponowała szeroką siecią radiopunktów obserwacyjnych w Rzeszy i na terenach okupowanych. Ze względu na swoje znaczenie ZAF został później przydzielony bezpośrednio do Naczelnego Dowództwa Luftwaffe.
W miarę postępu wojny znaczenie tej jednostki rosło, co wymagało również większej przestrzeni. W 1944 r. trzeba było nawet ewakuować cały szpital. Przeniesiono ją do szkoły zimowej, która obecnie jest głównym budynkiem gimnazjum. Budynki szpitala otrzymały kamuflażowe wykończenie. Powodem tego było przeniesienie części Naczelnego Dowództwa Luftwaffe, w tym Dowództwa Sztabu Generalnego 1. Korpusu Myśliwskiego do Treuenbrietzen. Dowództwo Generalne I. Jagdkorps zostało utworzone 15 września 1943 r. w Zeist/Holandia ze sztabuXII. Korpus Powietrznyorganizować coś. Korpus podlegał pwCentrum Dowodzenia Sił Powietrznych, od lutego 1944 rFlota Powietrzna Rzeszy, który był odpowiedzialny za obronę Rzeszy.Stanowiskiem dowodzenia korpusu był początkowo zamek De Breul niedaleko Utrechtu w Holandii. W marcu 1944 r. personel przeniósł się do Brunszwiku, a ostatecznie do Treuenbrietzen w październiku 1944 r. Do dowództwa przydzielono pięć Jagddivisions. Wszystkie nocne operacje myśliwców w środkowych Niemczech były wtedy kontrolowane stąd. Ale ostatnie duże operacje zaplanowano również z Treuenbrietzen.
W celu obsłużenia dużej liczby personelu wymaganego przez stanowisko dowodzenia, przeniesiono tutaj wielu asystentów prasowych ze Śląska i Austrii. Bunkier naziemny został zbudowany w byłym szpitalu „Sonnenbad” w 1944 r. pod „Appelbergiem” jako osłonięte stanowisko dowodzenia dla niemieckich myśliwców nocnych. Ponadto wybudowano oddzielną oczyszczalnię ścieków oraz salę kinową dla załogi. „Sonnenbad” powstał, gdy usunięto część Appelbergu w celu wykorzystania żwiru do budowy szpitala. W kierunku Frohnsdorf na południe od terenu szpitala (za obecnym świetlicą) zbudowano pas startowy dla samolotów kurierskich i dowodzenia typu Fieseler Storch, których silnik był używany m.in.Kroeber & Syn(Fabryka urządzeń) została wyprodukowana w Treuenbrietzen. Z lotniska korzystał także m.in. Herrmann Göring, który odwiedził centrum dowodzenia w marcu 1945 roku. Świadkowie z bazy lotniczej Altes Lager poinformowali, że była tam „potężna burza”, ponieważ nocne myśliwce z Altes Lager nie rozpoczęły ataku zgodnie z rozkazem z centrum kontroli myśliwców w obecności Göringa.
26 stycznia 1945 r. rozwiązano 1. Korpus Myśliwski i IX. Air Corps przejęty i kontynuowany w Treuenbrietzen. W marcu 1945 to też przyszło z Brunnstadt koło ŁodziDowództwo Floty Powietrznej 6 do Treuenbrietzen. Dowodził kilkoma korpusami powietrznymi i przeciwlotniczymi na froncie wschodnim.
W pobliżu szpitala wzniesiono inne solidne budynki i drewniane baraki. Niektóre z niskich budynków są nadal używane przez administrację szpitala. Ale także na terenie miasta zbudowano tak zwane koszary łączności lotniczej, aby pomieścić wielu pomocników sił powietrznych. Są to na przykład dawne zielone drewniane baraki świetlicy, obecnie firmy Mauer, przy Berliner Strasse 9 oraz zburzone już baraki łączności lotniczej przy Leipziger Strasse 175, w których kiedyś mieściło się biuro inżynieryjne w dni NRD. Ale w miejscu ratusza jeszcze do 1996 roku stały zielone koszary Wehrmachtu, ale raczejStacja nasłuchowa na Hellbergumiał być przydzielony. Bunkier i większość obiektów pomocniczych zostały po wojnie wysadzone w powietrze. Dziś nic nie widać w gęstym zaroślach „Sonnenbad”. Na początku lat 80. na fundamentach dawnego parku samochodowego przy Neuen-Hufen-Strasse zbudowano kompleks garażowy. Znasz cały układ bunkraTutajWidzieć.
Stanowisko obserwacji powietrza W 73 Krähenberg i Lindberg
W czasie wojny na Krähenberg zbudowano drewnianą wieżę widokową, która obecnie służy jako tor motocrossowy. Schron dobudowano później. Ale nie należał do Jägerleitzentrale. Zadaniem straży lotniczej było obserwowanie w dzień iw nocy wszystkich ruchów samolotów wroga i telefoniczne zgłaszanie ich do Luftwaffe. Sztab składał się z miejscowych rzemieślników, którzy służyli jako gońcy jako swego rodzaju rezerwiści w mundurach Luftwaffe. Wraz z rozpoczęciem powojennego wydobywania żwiru wieża zniknęła. Podobna wieża o tej samej funkcji stała na Lindberg koło Niebel. Fundamenty nadal istnieją:
Jeśli chcesz wiedzieć, jak działało rozpoznanie radiowe Luftwaffe, obejrzyj ten wcześniej ściśle tajny film edukacyjny: