1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
koszary husarskie
W 1895 r. rozpoczęto budowę „Koszary Królowej Karoliny”. Z budynkami mieszkalnymi, mesą oficerską, szpitalem wojskowym, różnymi budynkami stajni, budynkami mieszkalnymi dla stacjonujących tam żołnierzy i budynkami wartowniczymi był siedzibą 2. Królewskiego Saksońskiego Pułku Huzarów nr 19. W 1903 r. uroczyście otwarto 2. koszary i w 1915 r. Przeprowadzka do III baraku. 7 sierpnia 1914 r., na początku I wojny światowej, 2. Królewski Saksoński Pułk Huzarów nr 19 w sile 35 oficerów, 675 żołnierzy i 754 koni opuścił miasto i koszary w kierunku granicy z Francją. W grudniu 1918 r. niedobitki czterech szwadronów powróciły po zakończeniu I wojny światowej. wraz z końcem I wojny światowej skończyła się również ponad stuletnia historia husarii w mieście. Po zakończeniu wojny teren koszar do 1929 roku był okupowany przez francuskie wojska okupacyjne. Kiedy wyjechali w 1929 r., budynki służyły jako mieszkania cywilne do 1936 r., A od 1936 r. Koszary były ponownie wykorzystywane przez różne oddziały Wehrmachtu, po czym koszary zostały rozbudowane i zmieniono nazwę na „Koszary Riemanna”. Po II wojnie światowej stał się siedzibą m.in. 20 Gwardyjskiej Dywizji Zmotoryzowanej. Po zjednoczeniu w niektórych budynkach urządzono urząd skarbowy i mieszkania.
Jednak w 2021 roku nadal można zobaczyć dużą liczbę dawnych budynków koszarowych z czasów imperialnych, zwłaszcza stajnie, które nie zostały rozebrane ze względu na ochronę zabytków i problemy z zanieczyszczonymi terenami. Ciekawe, jak GSSD przekształciło stare stajnie w garaże dla swoich pojazdów. Imponuje również wyszukany styl architektoniczny sprzed I wojny światowej.
