1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Hodowla psów, szkoła wartownicza i kołchoz
Na terenie byłego składu amunicji GSSD odkryłem obiekt hodowli psów. Psy pilnowały torów składu amunicji. W torze zainstalowano urządzenia do wyprowadzania psów. Składały się one ze stalowych lin przymocowanych do podkładów. Zwierzęta były przykute do łożyska kulkowego. Zasięg urządzenia spacerowego wynosił około 100 m na zwierzę. Jedyną ochroną przed złymi warunkami pogodowymi dla psów były rampy załadunkowe bunkra. Strefa bezpieczeństwa została całkowicie oświetlona. Po przekazaniu obiektu federalnemu urzędowi własności w 1991 roku znaleziono jeszcze 2 zwierzęta. Pozostałe zwierzęta zostały zastrzelone przed wyjazdem GSSD lub utopione w stawach przeciwpożarowych.
Ośrodek Hodowli Psów Armii Radzieckiej
Tuż obok znajdowała się szkoła wartownicza. Obiekt podlegał bezpośrednio naczelnemu dowództwu w Wünsdorfie, choć oddalone jest o około 50 km. W parku pocztowym odbyła się odprawa posterunków przywiezionych specjalnie z Wünsdorfu. Elementy zabezpieczające dla słupków zostały tutaj odtworzone. Podwójne ogrodzenia z drutu kolczastego i bramy są nadal dobrze zachowane. Cały obiekt został przedstawiony na dioramie. Tutaj przeprojektowano wszystkie budynki obiektu. Dziś można zobaczyć tylko ramy.
Szkoła Dowódców Armii Radzieckiej
Jest też mały kołchoz, jak Rosjanie nazywali swoje LPG, niedaleko szkoły treserów psów. Do dziś można zobaczyć dużą szklarnię i chlew. W lesie widać otwartą przestrzeń, która kiedyś była ogródkiem kuchennym. Rosjanie lubili trzymać bydło w swoich koszarach, ponieważ sytuacja zaopatrzeniowa prostych żołnierzy była katastrofalna. Czytałem, że niektórzy żołnierze byli naprawdę niedożywieni. Z drugiej strony, oficerowie i ich rodziny byli pod dobrą opieką. W „magazynach rosyjskich” zasięg był lepszy niż w punktach sprzedaży konsumenckiej czy HO w NRD.
Kołchoz w koszarach
