Strzelnica Heidehof

Zawartość:

historia

Bunkier obserwacyjny Luftwaffe​

Generał Hill Rosjan

Siedziba strzelnicy lotniczej

bunkier obserwacyjny

Farma czołgów i transformator

Kierunkowa radiostacja GSSD

historia

Historia strzelnicy rozpoczęła się około 1900 roku, kiedy to jednostka pionierska została przeniesiona z Berlina do Markendorfu. W kupionym w 1913 r. dawnym dworze urządzono kasyno oficerskie, na północno-wschodnim krańcu zbudowano obóz wojskowy, aw lesie zbudowano rozbudowane zaplecze szkoleniowe. Od lutego 1914 r. w Markendorfie znajduje się również poligon próbny nowoczesnych fortyfikacji granicznych i polowych. Dwa były dostępne od 1908 rokuduża kontr wybudowany. W 1915 roku rozpoczęto strzelanie z miotaczy min. Wraz z wojskowym wykorzystaniem balonów i sterowców wzrosło znaczenie obszaru wojskowego Heidehof. Zrzucanie bomb z powietrza było praktykowane w okolicach Markendorfu. Wszystkie obiekty w okolicy były połączone małymi kolejkami. Po I wojnie światowej tereny w pobliżu Markendorfu zostały ponownie sprywatyzowane poprzez przebudowę, podczas gdy strzelnica na północy pozostała w skarbcu wojskowym. Po przejęciu władzy przez nazistów strzelnica została reaktywowana. Od 1930 poligon był wykorzystywany przez Wojskowe Biuro Uzbrojenia jako poligon doświadczalny konstrukcji ochronnych. Obszar ten był później używany przez Luftwaffe jako miejsce bombardowania. Luftwaffe zbudowała dwie smukłe betonowe wieże do celów obserwacyjnych i lądowisko awaryjne. W 1941 r. wywiercono studnię o głębokości 45 metrów. Po II wojnie światowej wojska radzieckie przejęły majątek wojskowy, więc TÜP Heidehof powstał z miejsca wybuchu bomby Markendorf. Zostało to kilkakrotnie rozszerzone. Po raz ostatni od 1980 do 1984. W północnej części tego TÜP (dzisiejsza dzielnica Heidehof) zbudowano na północ od Schmielickendorf strzelnicę czołgową z magazynem amunicji i miejscem zrzutu bomb dla samolotów, które przeniesiono na wschodnią część TÜP Heidehof w 1985 roku. Południowa część TÜP Heidehof (dzisiejsza dzielnica Markendorf) służyła pionierom i była wykorzystywana do ćwiczeń na świeżym powietrzu iw ruchu. W tym celu z opuszczonego na początku lat 60. Schmielickendorfu, gdzie ćwiczono walkę wręcz, zbudowano coś w rodzaju wsi Potiomki. Niektóre bunkry na skraju poligonu służyły jako stanowiska kierowania rakietami ruchomymi, wojskowe węzły łączności oraz jako obiekty radarowe. W 1991 roku GSSD zaczęło się wycofywać i stopniowo oczyszczać obiekty. W 1994 cały TÜP Heidehof był wolny od wojska. Pod nazwą Jüterbog-Ost tereny wojskowe były również omawiane jako przyszłe główne lotnisko Berlina w połowie lat 90. Wraz z wycofaniem się wojska w wielu miejscach dawnej otwartej przestrzeni rozpoczęto renaturyzację. Od tego czasu postawiono dziesiątki turbin wiatrowych. Zachowała się także „Wzgórze Generalne” z pięknym widokiem. U podnóża tego wzgórza zachowała się również sowiecka rzeźba terenu strzelnicy, która jednak coraz bardziej się starzeje.

Bunkier obserwacyjny Sił Powietrznych: