1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Wojskowa Szkoła Jazdy
Szkoła kawalerii i wojsk pancernych (ujeżdżalnia wojskowa) została utworzona decyzją OKH w 1935 r. w K. (powiat Osthavelland). Instytucją prekursorską była Hanowerska Szkoła Kawalerii. Powodem tego był między innymi pobliski poligon wojskowy w Döberitz. W marcu 1937 r. berliński architekt Robert Kisch przedstawił plany koszar m.in. Wiosną 1937 roku rozpoczęto prace budowlane Wojskowego Biura Budowy Nowego. Zakończenie prawdopodobnie ok. 1939 r. Przenoszenie wojskowej szkoły jazdy i nauki jazdy odbywało się etapami i rozpoczęło się już w 1937 r. wraz z kadrą nauczycielską, a zakończono w latach 1939/40. Szkolono tu instruktorów jazdy dla wojsk, podzielonych na oficerskie i podoficerskie szkoły jeździeckie dla oddziałów kawalerii i artylerii.
Od listopada 1938 r. Wojskową Ujeżdżalnią dowodził „Dowódca Wojsk Szybkich”, gen. Heinz Guderian. W czerwcu 1941 r. zmieniono nazwę na „Szkołę Wojsk Szybkich”, aw 1943 r. na „Panzertruppenschule II K.”. Zimą 1944 r. główne części Szkoły Wojsk Pancernych przeniesiono do Bergen, w koszarach pozostały jedynie jednostki szkolenia konnego. Do końca wojny teren koszar był wykorzystywany jako szkoła wojsk czołgów do ustawiania jednostek zmotoryzowanych do działań bojowych wokół Berlina. W latach 1945-1992 stacjonowała tu 10. Dywizja Pancerna i 93. Brygada Zmechanizowana Armii Radzieckiej.
Powierzchnia instalacji wojskowej wynosi około 120 ha. Charakterystycznymi budynkami są widoczna z daleka wieża bezpośrednio przy wejściu, mesa oficerska, bursa oficerska i bursa chorążego. Budynki znajdują się na liście zabytków i są typowe dla architektury wojskowej lat 30. XX wieku.
W 2019 roku rozpoczęło się przekształcanie w dzielnicę mieszkaniową. Krampnitz ma stać się tętniącą życiem dzielnicą dla 10 000 mieszkańców i związanej z nią infrastruktury, która odegra kluczową rolę w dalszym rozwoju Poczdamu.
