1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Dom lodówek
Stosunkowo nieznanym obiektem na scenie urbeksowej jest dawny zakład tapicerski samochodowy na obrzeżach miasteczka w Anhalt. Na zarośniętej posesji najpierw widzimy willowy budynek ozdobiony 4 kolumnami, będący niegdyś mieszanką budynków mieszkalnych i administracyjnych. Pokoje są dość brudne. Dostęp do obszaru produkcyjnego był zablokowany przez lodówki i inny sprzęt elektroniczny. Następnie odkryliśmy obszar produkcyjny, który składał się z kilku małych hal. Wszystko było zawalone setkami lodówek, kuchenek, telefonów, telewizorów i pralek, które ktoś wyrzucił za duże pieniądze w latach 90. i nielegalnie przechowywał tutaj przed ucieczką. W czasach NRD miała tu swoją siedzibę spółdzielnia produkcyjna branży tapicerki samochodowej (PGH), założona w 1958 roku przez dwie prywatne firmy. Markizy były również pokryte tkaniną.
