1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Wioska duchów
Łupek jest wydobywany w Górach Łupkowych Turyngii od XV wieku. Rodzina Oertel od 1849 roku z powodzeniem wydobywała łupek i na początku XX wieku stała się największym producentem w Turyngii, zatrudniając 850 pracowników. W związku z problemami ekonomicznymi spowodowanymi brakiem rąk do pracy firma Oertel musiała w 1943 roku „sprzedać” znaczną część swoich zakładów produkcyjnych SS, które otworzyło tu podobóz „Laura”. Zakład produkował ciekły tlen i testował silniki rakiety V2. Gotowe silniki V2 pochodziły z Mittelbau „DORA” i zostały przetestowane pod kątem maksymalnej wydajności w kamieniołomie łupków. Przetestowano około 10% silników wyprodukowanych w „DORA” i przeprowadzono różne jazdy próbne. W tym celu silniki zostały zamontowane na specjalnie wyprodukowanych stalowych wózkach i za pomocą układu gąsienicowego przeciągnięte do stanowisk badawczych ośrodka badawczego. Po wojnie kamieniołom znacjonalizowano. Na miejscu znajdował się m.in. ośrodek praktyk zawodowych z internatem. Mimo trudnych warunków łupek był wydobywany do 2006 roku i przetwarzany na płyty z łupków i gontów. Od tego czasu liczne budynki popadły w ruinę w wyniku niszczącego działania czasu, ale niestety także wandalizmu.
