Garnizon garnizonowy GSSD i bunkier komunikacyjny

​W czasie II wojny światowej znajdował się tu jeden z największych obozów jenieckich w północnych i środkowych Niemczech. Da Stalag miał średnie obłożenie 55 000 osób z 13 krajów. W okolicznym rolnictwie, ale także w zakładach amunicyjnych, ponad 1700 komandosów musiało pracować przymusowo. Z powodu złych warunków sanitarnych i braku żywności w obozie kilkakrotnie wybuchały epidemie, które pochłaniały wiele ofiar.

Obóz jeniecki został wyzwolony przez 83 Dywizję Piechoty Stanów Zjednoczonych 13 kwietnia 1945 roku i zajęty przez wojska radzieckie w maju 1945 roku.  Do sierpnia 1945 r. pomieszczenia mieszkalne na terenie poligonu służyły jako obozy zbiorcze i przejściowe dla radzieckich jeńców wojennych. Stare budynki zostały następnie rozebrane.

Od połowy lat 50. firmy budowlane NRD wzniosły 150 obiektów dla infrastruktury rosyjskiej w kilku fazach budowy: koszary, mieszkania dla oficerów i członków ich rodzin, budynki szkoleniowe, warsztaty, składy czołgów, hale sportowe, garaże. Wysoki komin kotłowni widać jeszcze z daleka. Wybudowano także wodociąg i oczyszczalnię ścieków, chlewy, transformator, sklepy, łaźnie, klub żołnierski i bibliotekę. Stacjonował tu pułk czołgów Gwardii i batalion szkoleniowy czołgów.

Interesujący był również pozostały sowiecki pomnik wojenny. W blokach mieszkało około 5000 sowieckich oficerów wraz z rodzinami. Miasteczko i koszary czołgów zostały przydzielone do sąsiedniego poligonu wojskowego, na którym stacjonowało ponad 50 000 żołnierzy radzieckich.

W 1994 roku Rosjanie wycofali się z człowiekiem i myszą. Lokację przejął federalny zarząd majątkowy w tzw. majątku ogólnym. Bundeswehra nie chciała wówczas przejąć tego terenu ze względu na liczne zanieczyszczone tereny: wysypiska śmieci, zanieczyszczoną wodę gruntową, zbiornikownie, kotłownie, wielkie hale czyszczenia chemicznego i zrujnowane budynki czyniły ten teren bardzo kosztownym terenem remontowym.