1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Ogrodnicza Spółdzielnia Produkcyjna
Opuszczone szklarnie dawnej ogrodniczej spółdzielni produkcyjnej (GPG) znajdują się w środku małego brandenburskiego miasteczka na 15 hektarach. Ta powstała w latach 60. Po upadku Muru wytrzymała jeszcze kilka lat, zanim nadszedł koniec. Jednak nie wszystkie szklarnie są nieużywane. Kiedy odwiedziłem je w niedzielne popołudnie w listopadzie, w dwóch szklarniach wciąż panował ruch. Furgonetka z berlińskimi tablicami rejestracyjnymi była zaparkowana przed halą. Wewnątrz pracował. Być może marihuana, która wkrótce będzie legalna, została już wykorzystana. W innej hali ogrodnik hobbysta prawdopodobnie uprawiał pomidory. Wiele było po prostu dojrzałych. W najbliższych latach na tym terenie ma powstać nowe centrum miasta i zabudowa mieszkaniowa.
