Baza lotnicza Welzow

Od 1936 roku rozpoczęła się wzmożona rozbudowa lotniska szybowcowego do przyszłego portu operacyjnego Luftwaffe, przy czym warto zaznaczyć, że większość infrastruktury została zbudowana jako zabudowa drewniana. Na południowym krańcu zbudowano trzy hangary lotnicze z asfaltową płytą postojową. Pierwsze intensywne wykorzystanie jako lotniska operacyjnego miało miejsce w 1939 r. przez Kampfkampfgeschwader 2, którego I. Gruppe przeniosła się pod koniec sierpnia z bazy czasu pokoju w Cottbus do Welzow, aby we wrześniu 1939 r. przeprowadzać stąd ataki na polskie wojska. Lotnisko było następnie wykorzystywane jako miejsce pracy przez szkoły pilotów i jednostki uzupełniające. W ostatnich dniach wojny w Welzow gromadziły się różne jednostki Luftwaffe wycofujące się z Armii Czerwonej, jak np. duża część Jagdgeschwader 6, która stacjonowała w Welzow od lutego 1945 r. i ruszyła dalej w kwietniu. Ostatecznie 19 kwietnia 1945 r. lotnisko zostało zajęte przez Armię Czerwoną i od maja do czerwca okupowane przez 8. Dywizję Szturmową Gwardii, wyposażoną w Ił-2. Hangary zostały wcześniej wysadzone w powietrze przez wycofujące się jednostki Wehrmachtu. Po zakończeniu wojny pozostałości po hangarach i zapleczu technicznym zostały rozebrane; Pozostała tylko zabudowa drewniana, użytkowana przez Armię Czerwoną do 1953 r., a następnie zastąpiona zabudową murowaną. Od 1949 roku zaczęto planować rozbudowę tego miejsca jako bazy bombowców pierwszej linii dla 16 Armii Powietrznej. Rozpoczęło się to od znacznej fazy ekspansji do trzykrotnego pierwotnego obszaru, polegającej na wykarczowaniu obszarów leśnych i łąkowych w kierunku południowo-zachodnim. W latach 1951-1953 nastąpiła rozbudowa do lotniska 2 klasy: wytyczono asfaltową drogę startową o długości 2500 m z linią przedstartową, ustawiono skrzynki odłamkowe i stanowiska przeciwlotnicze. W 1958 r. równolegle do pasa biegła rezerwowa droga startowa o długości 2000 metrów i szerokości dwunastu metrów. Głównym użytkownikiem był jednak 11 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego, który w czerwcu 1954 roku został przeniesiony z Łotwy do Welzowa. Na jego wyposażenie składały się rozpoznawcze wersje Ił-28, Jak-27, Jak-28, a od 1986 roku Su-24. W latach 1969/70 zbudowano w Neu-Welzow pierwszych dziesięć zamkniętych schronów lotniczych, do których w latach 1974/75 dobudowano kolejne. Ponadto 50 m na zachód od pierwszego zbudowano drugi pas startowy o długości 2500 m, który był następnie tymczasowo wykorzystywany jako parking dla większych samolotów. 15 czerwca 1993 roku ostatni Su-24MR wystartował w kierunku Marinowki. Obecnie część lotniska jest wykorzystywana jako lotnisko komercyjne. Dużą część zajmują systemy słoneczne. Podczas oficjalnego zwiedzania lotniska mogliśmy również zajrzeć do ogromnych schronów bombowców SU-24, które nadal są używane przez małe samoloty oraz do wieży.