1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Delikatna tkanina VEB
W 1886 roku fabryka sukna FFKoswig zbudowała nową, ultranowoczesną fabrykę w zachodniej części miasta. Prace nad imponującym budynkiem trwały do 1913 roku. Około 700 pracowników tkało na tutejszych maszynach wysokiej jakości tkaniny na rynek niemiecki i zagraniczny. W latach trzydziestych XX wieku nastąpiła rozbudowa o nową jadalnię i skrzydło magazynowe. Po II wojnie światowej firma została wywłaszczona i znacjonalizowana jako „VEB Feintuchwerke”. W tym okresie produkowano głównie ubiory jednolite oraz tkaniny na płaszcze męskie i damskie, garnitury męskie i garnitury damskie. Produkcja sukna wzrosła z 800 000 metrów kwadratowych w 1946 r. do około 2 500 000 metrów kwadratowych w 1959 r. Zatrudnionych było wówczas 985 robotników, przy czym udział kobiet przekraczał 70%. Zakład został gruntownie odnowiony w latach 70. XX wieku wraz z remontami strukturalnymi i innymi budynkami socjalnymi. Ale w 1990 roku Treuhand-Anstalt Berlin przejął dawną spółkę państwową i stopniowo ją zamknął. W 1992 roku wyłączono ostatnie maszyny i większość zapasów sprzedano do Azji. Dziś wciąż imponujące ceglane budynki są puste i zniszczone.
