1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Szkoła Spadochroniarzy Sił Powietrznych
Od 1934 roku miejsce to służyło jako lotnisko szybowcowe. Właściwa rozbudowa jako szkoły spadochronowej miała miejsce w latach 1938-1940, szkolenie rozpoczęto w 1939 roku. Mieściła się tu szkoła spadochronowa 2, batalion zastępczy spadochronów 3 (od 1941) i zapasowy batalion spadochronowy 4 (od 1941). Szkolenie spadochroniarzy trwało do 1944 roku. Wśród absolwentów znaleźli się aktor Joachim Fuchsberger i bokser Max Schmeling. Pierwszy dowódca polowy, austriacki spadochroniarz ppłk Herbert Freiherr von Gratzy, uległ śmiertelnemu wypadkowi 18 stycznia 1940 r. podczas skoku. Niektóre jednostki latające Luftwaffe również wykorzystywały tę przestrzeń do szkolenia, na przykład III. Grupa Kampfgeschwader 4, której He 111 został tu przeniesiony w 1942 roku do pociągu holującego szybowce towarowe. Tuż przed zakończeniem wojny stacjonował tu 1. Nocny Dywizjon Myśliwski do działań na froncie wschodnim. 1. (Panzer) Schlachtgeschwader 9, jednostka Luftwaffe przeznaczona do niszczenia celów naziemnych, zwłaszcza czołgów wroga, była ostatnią znaną jednostką stacjonującą tutaj do niszczenia rosyjskich czołgów na Pomorzu Zachodnim iw rejonie Berlina. 30 kwietnia 1945 roku ostatnie zdatne do lotu maszyny zostały przeniesione do Sülte, na południe od Schwerina. Lądując tam, ponieśli znaczne straty w wyniku ataku brytyjskich myśliwców, w tym samych sześciu zabitych pilotów.
Sowieckie lotnictwo stacjonowało tu wówczas kilka jednostek myśliwskich. Od 1961 roku lotnisko przejął 33 Pułk Myśliwski 16 Dywizji Myśliwskiej Gwardii. Pasy startowe składały się z ubitych trawników. Dopiero w 1952 roku wojska radzieckie zbudowały prawie 2,5-kilometrowy pas startowy, którego nawierzchnię wyasfaltowano. Zimą 1985/86 zakład był pierwszą jednostką na terytorium Niemiec, która otrzymała MIG 29. W 1994 r. GSSD wycofało się.
W 2011 roku większość obszarów została zabudowana ponad 1 milionem modułów słonecznych. Budynki niewymienione w wykazie zostały zburzone lub wypatroszone. Wymienione obiekty użytkowe (centrum dowodzenia, hangary, garaże, pomieszczenia mieszkalne z zapleczem sanitarnym, hale kultury i sportu) zachowały się, ale nieużytkowane narażone są na rozkład.
