1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Zakład tłoczenia i emaliowania
Fabryka była przypadkowym znaleziskiem. Z daleka zobaczyliśmy dużą salę wystającą z zielonych krzaków na obrzeżach małego miasteczka. Środowisko było już dość zarośnięte kolczastymi jeżynami. Gdy przebiliśmy się, staliśmy w ogromnej hali produkcyjnej z lat 80. Za nim znajdowała się druga sala. Na podstawie znalezionych dokumentów wykonywano tu emaliowane garnki i wiadra aż do upadku muru. Odnaleźliśmy również dawną galwanizernię w starym ceglanym budynku. Po upadku muru pruskiego jeszcze przez kilka lat produkowano w dużych halach elementy do domów prefabrykowanych. W hali znaleźliśmy prospekt z 1997 roku i resztki po produkcji.
