1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Opuszczona fabryka nawozów
Zakład chemiczny do produkcji nawozów został założony przez dużego producenta materiałów wybuchowych. To tutaj w 1894 roku zaczęły działać niewybuchowe obiekty grupy. Zakład produkował superfosfat i kwas siarkowy oraz posiadał własny obiekt portowy do masowego przeładunku surowców (pirytu i fosforytu).
W trakcie narodowosocjalistycznych przygotowań wojennych produkowano tu nie tylko nawozy, ale także gotowe materiały wybuchowe. W czasie II wojny światowej grupa znacznie rozszerzyła produkcję zbrojeniową, zatrudniając także robotników przymusowych ze Związku Radzieckiego, Polski, Francji i Holandii. 14 listopada 1944 r. w fabryce doszło do poważnego wybuchu. Zginęło 105 osób, a około 200 zostało rannych.
Po 1945 r. zakład został tylko częściowo rozebrany, ponieważ wytwarzano tu również produkty cywilne (nawozy). Dzieło przeszło na własność publiczną. Od ok. 1953 r. budowano nowe instalacje do produkcji kwasu siarkowego i nawozów sztucznych. Siarka pochodziła z Półwyspu Kolskiego w północno-zachodniej części Związku Radzieckiego. Nawóz był przechowywany do dojrzewania w największym wówczas drewnianym magazynie wspornikowym w NRD. Po roku 1990 niewielka część działalności była kontynuowana jako fabryka nawozów sztucznych. Na terenie firmy osiedliły się różne średniej wielkości firmy. Jednak większość witryny jest pusta.
