1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Corazon de Jesus - Opuszczone lotnisko łowców okrętów podwodnych z przoduPanama
Na ITB rozmawiałem z żeglarzem, który oferuje wycieczki po archipelagu San Blas w południowej Panamie. Ale o tym wWkład na wyspy więcej. Po tygodniowych wakacjach w hotelu w pobliżu Panama City, zarezerwowałem lot krajowy do Corazon de Jesuns liniami Panama Air (wraz z żoną i dwiema innymi parami, które się przyjaźnią). Szok nastąpił, gdy nasz lot został wywołany jako ostatni na małym lotnisku, w hali było nas tylko sześć osób. Maszyna była naprawdę mała. To była dwusilnikowa wydra. Raczej autobus VW. Włożyliśmy nasze bagaże na tylne siedzenie. Całe panele sufitowe odpadły. Dwaj piloci włożyli je z powrotem. Usiedliśmy i zaczęliśmy. Spojrzałem przez ramię pilota. Nawigacja jest możliwa tylko z urządzeniem podobnym do TomTom. Świetnie, jak mamy się tam dostać. Lot przebiegał przyjemnie nad Panama City i gęsto zarośniętym lasem deszczowym, aż po pół godzinie pojawiły się przed nami pierwsze wyspy. Wyglądały tak pięknie jak Malediwy! Potem zaczęło się zejście. Ale gdzie było lotnisko? Daleko po naszej prawej stronie był ląd stały, a do Kolumbii była tylko dżungla. Nagle moja żona zadzwoniła, spójrz na lotniskowiec. Gag był dobry. To była mała wyspa z naprawdę krótkim pasem startowym. Wylądowaliśmy i pilot od razu wcisnął hamulce, bez pasów byśmy wylecieli przez okno. Zatrzymaliśmy się tuż przed końcem pasa startowego i morza. Na wyspie nie było nic. Wraz z pilotami rozpakowaliśmy walizki. Potem poszli za pusty budynek i załatwili się. Kilku tubylców wsiadło do samolotu i już go nie było. Pomyślałam, że z naszym marynarzem, który miał przez tydzień pokazywać nam wyspy, miałam nadzieję, że się uda. Inaczej nigdy byśmy stąd nie wyjechali. Wtedy w oddali pojawił się mały ponton. Kierowca łodzi pomachał, to był Karl Heinz, zwany Carlos. Carlos powiedział nam wtedy, że lotnisko zostało zbudowane przez Amerykanów podczas II wojny światowej. Stacjonowali tu łowcy łodzi podwodnych. Miały one chronić wejście do Kanału Panamskiego przed niemieckimi okrętami podwodnymi. Od tego czasu na wyspie nic się nie zmieniło.
