1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Bunkier Kossa - schron dowodzenia wojsk Układu Warszawskiego
Do 1945:
Na B2 w Dübener Heide przez lata widziałem znak wskazujący na Bunkier Kossa. W kwietniu 2018 wybrałam się z kilkoma znajomymi na zwiedzanie bunkra. Droga dojazdowa już nam powiedziała, , że jest tu więcej do przybycia niż bunkier NRD, bo z Söllichau było na poziomie przedwojennym. Począwszy od 1935 r. betonową drogą transportowano materiały budowlane, robotników i zaopatrzenie do budowy fabryki materiałów wybuchowych Moschwig o kryptonimie „Projekt BUCHE”. W tym odległym leśnym obszarze firma „Westsächsisch-Anhaltinische Sprengstoff AG" (WASAG) znalazła wystarczająco dużo miejsca na założenie fabryki amunicji i produkcji materiałów wybuchowych. Kolejna ważna fabryka materiałów wybuchowych dla przemysłu zbrojeniowego III Rzeszy miała powstać na obszar ok. 440 hektarów 44 mln marek niemieckich i produkcję materiałów wybuchowych rozpoczęto już w 1937 r. Produkowano niskodymny proch strzelniczy z rozpuszczalnikami oraz między innymi produkcję i napełnianie sypkich materiałów wybuchowych w granatach o różnym przeznaczeniu jako granaty odłamkowe, odłamkowo-burzące i granaty czołgowe.
1945 do 1990:
W 1945 roku fabryka zbrojeniowa została wysadzona w powietrze odpowiednimi postanowieniami Umowy Poczdamskiej. Od połowy lat 50. XX wieku z terenu zaczęła korzystać Narodowa Armia Ludowa. Na terenie „Buche” powstaje pionierski zakład chemiczny z magazynem sprzętu i kilkoma budynkami administracyjnymi. Pracowało tam prawie 400 pracowników wojskowych i cywilnych. W latach 1976-1979 prowadzono szeroko zakrojone prace budowlane w obrębie wydzielonej części obiektu. Nie służyły po prostu rozszerzeniu tego, co już istniało, ale raczej stworzyły jedną z najlepiej strzeżonych tajemnic wojskowych w NRD. Mianowicie chronione stanowisko dowodzenia w ramach planowania działań obronnych Układu Warszawskiego.
po 1990:
Obiekt jest obecnie aprywatne muzeum. Oferowane są wycieczki z przewodnikiem i wycieczki odkrywcze. Zarezerwowaliśmy wycieczkę odkrywczą. Otrzymaliśmy mapę i mogliśmy swobodnie poruszać się po terenie. Dostępne były:
- Der Museumsbunker mit einem Überblick terenu i budowy konstrukcji bunkra, a także wystawy specjalne
_cc781905-5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d_ o NVA i obozie pracy przymusowej podczas II wojny światowej
- Den Rechnerbunker und das Feldlazarett
- Den technischen Bunker, der służył jako centrum sterowania wodą, powietrzem i ogrzewaniem.
Podczas zwiedzania z przewodnikiem odwiedzany jest również duży bunkier informacyjny, w którym znajdują się również pojazdy. Na stronie rozpowszechniana jest również stara technologia wojskowa.
