1. Kamienny młyn
Młyn kamienny został zbudowany w 1303 roku jako młyn zbożowy przez cystersów z klasztoru Zinn i przez nich prowadzony. Młyn funkcjonował jako młyn zbożowy do 1766 r., kiedy to ówczesny mistrz młynarski otrzymał pozwolenie na budowę młyna tnącego (tarta).
Ponownie rozebrany w 1845 roku, a następnie przebudowany na olejarnię. Pod koniec XIX wieku dodano napęd parowy i młyn przekształcono w fabrykę papieru ze słomy. Pełnił również funkcję młyna parowego. W 1918 roku młyn działa jako „G. Kamienny młyn Thiele”. Właścicielem był Emil Gericke, zięć G.Thiele. W 1934 r. maszynę parową zastąpiono motorową, a młyn powiększono.
Stara kopalnia węgla brunatnego
Wyrobisko, które działa od 1860 roku, jest ostatnim świadectwem podziemnego wydobycia węgla brunatnego w rejonie Zeitz-Weißenfels. Nadal widoczna – ale niedostępna – żelazna rama czołowa została ukończona w 1915 roku. Po uruchomieniu kolei węglowej w odkrywce Deuben, pierwszej kopalni odkrywkowej na tym terenie (od 1927 r.), od 1932 r. stopniowo ograniczano wydobycie w szybie. W latach 1959/1960 ostatecznie zakończono wydobycie węgla i odwadnianie, a wraz z nim wydobycie inżynierii lądowej i wodnej w rejonie Zeitz-Weißenfelser. Już w 1962 r. dół „Pawła II” wpisano do rejestru zabytków, a infirmerię przekształcono na cele mieszkalne. Dziś wielką czerwoną krętą wieżę widać już z daleka. Kręta wieża i infirmeria to niestety tylko ruiny.
